En nee, dat is niet een ondergrondse verzetsbeweging zoals de watergeuzen, maar het gaat vooral over het verplaatsen, opslaan en terugverplaatsen van heel veel grond.

Hoe ben je hier terecht gekomen?
Mijn studie aan de HTS en Landbouwuniversiteit omvatte onder meer waterzuivering en bodemkunde. Ik werk sinds 2000 in de aannemerij en bij de Blankenburgverbinding werd ik aanbevolen via een ander project, maar ik kende hier ook al mensen. Begin 2018 zou ik hier eigenlijk even kort komen werken, dat is dus inmiddels ruim vijf jaar geleden en dat bevalt me goed; ik maak een klus graag af. Nu is het niet meer zo intensief als in het begin, ik werk nu nog één dag in de week, maar in het begin was dat wel anders.

Wat houdt het werk in?
Als je een tunnel gaat maken dan zal je moeten beginnen met het uitgraven van de grond op de plek waar straks die tunnel moet komen en er dus beton voor in de plaats komt. Bij een gigantisch project als de Blankenburgverbinding met twee tunnels (de Maasdeltatunnel en de Hollandtunnel), een deels verdiepte aanleg, de bouw van twee knooppunten én de verbreding van de A20, betekent dat heel erg veel grond die moet worden verplaatst en tijdelijk opgeslagen. Een enorme klus, die vooral veel goede voorbereiding en planning vereist en waarbij we ook nog het milieu goed in de gaten moeten houden. Wat is het voor soort grond? Dat is echt niet allemaal schoon, dus hoe ga je daar mee om?

En hoe ga je daar mee om?
Met alles wat je van te voren weet, kun je rekening houden. We wisten dat dit gebied deels een plek was waar baggerspecie uit de haven was gelost, dus je moet ervoor zorgen dat dat op een goede manier eruit wordt gehaald en opgeslagen. En we houden veel grond over, dus als je dat bijvoorbeeld gebruikt om het terrein op te hogen, dan moet dat op een goede en zorgvuldige manier worden afgedekt. Daar zijn tegenwoordig allerlei regels en wetten voor in Nederland en mijn taak is om die te bewaken. Ik ben eigenlijk een soort politieagent die naar eer en geweten het milieu beschermt. En soms is de grond echt verontreinigd en dan moet er iets anders gebeuren. Het is niet altijd zichtbaar maar we doen wel belangrijke dingen.

Kun je een voorbeeld geven?
Er was bijvoorbeeld een boerderij in het tracégebied die was opgekocht en waar op papier niets geks mee aan de hand was. Totdat we gingen afgraven en er een best grote lading asbest en andere troep in de grond zat. Dat zijn onverwachte zaken, maar daar zijn we wel op voorbereid. Op zo’n moment komen er gespecialiseerde partijen om dat af te voeren en veilig te verwerken.

Wat was jouw grootste uitdaging?
Dat was toch wel de Krabbeplas. Dat is een zoet gebied, maar door ons werk bij de Hollandtunnel zou er ook zout water bij kunnen komen als we geen maatregelen zouden nemen. Dus hebben we daar een voor dit probleem ongebruikelijke, maar verder oer-Hollandse oplossing voor bedacht, namelijk met damwanden tijdelijk een stukje van de Krabbeplas afscheiden en met een gemaal het waterpeil daarin beheersen. Een poldermodel, waarmee ons werk de waterkwaliteit van de hele plas niet zou beïnvloeden. Dat was best een spannend moment toen we daarmee begonnen, maar het is prima uitgepakt. Uiteindelijk kunnen we concluderen dat dat stukje van de Krabbeplas - vlak naast de A24 -straks een fantastisch moerasgebied wordt, ik zou bijna willen zeggen: mooier dan voorheen.

Wat vind je het leukste aan dit project?
Hoewel opstarten ook erg leuk is met alle uitdagingen die voor de boeg liggen, spreekt deze laatste fase van afronding me toch het meest aan. Ik kijk echt uit naar het planten van bomen en in bredere zin: het gebied mooier achterlaten dan we het aantroffen met een goede inpassing van de snelweg, zodat je daar nauwelijks meer iets van merkt.