Het knooppunt is een ingewikkelde puzzel van fly-overs en verbindingsbogen die op een postzegel tussen grote industriecomplexen en het dorp Rozenburg moet worden gebouwd. We vragen hem naar zijn ervaringen bij het tot stand brengen van dit civieltechnische hoogstandje, dat inmiddels bijna klaar is.

Om te beginnen de vraag: hoe ben je hier terecht gekomen? 
Eigenlijk via een logische weg: tijdens mijn studie aan de HTS liep ik 15 jaar geleden stage bij Ballast Nedam en dat bedrijf sprak mij aan, dus daar ben ik sindsdien mijn hele werkende leven al aan het werk. Toen Ballast Nedam meedeed in het BAAK-consortium dat de aanbesteding voor de Blankenburgverbinding had gewonnen, kon ik hier aan de slag. Bijkomend voordeel was voor mij dat ik in Maassluis woon, dus het is voor mij eigenlijk een soort thuiswedstrijd. Bovendien heb ik de plannen voor deze verbinding van jongs af aan gevolgd als ‘buurman’, dus extra leuk om hier nu dit te bouwen.

Hoe pak je zoiets aan, een compleet knooppunt uit de grond stampen?
Het leuke van ons werk is dat we van niets iets maken. Er was hier een stuk grasland toen we begonnen en onze gww-collega’s (grond, weg- en waterbouw) hebben letterlijk een enorme berg werk verzet met als resultaat de grote Blankenberg, die je nu ziet als je naar buiten kijkt en die onderdeel is van het knooppunt. Er ligt trouwens wel ondergronds een grote kabel- en leidingenstrook, die zorgt van de aan- en afvoer van allerlei stoffen van en naar de haven tot ver in Duitsland en België. Daarmee moesten we uiteraard wel rekening houden tijdens de bouw. Vervolgens is een team van ontwerpers en werkvoorbereiders aan de slag gegaan. Als het ontwerp eenmaal vastligt, zorgen de werkvoorbereiders voor de middelen die nodig zijn voor de bouw en dan begint het bouwen en dat maakt me gelukkig, ik ben een man van de uitvoering.

Was de coronatijd geen uitdaging om door te kunnen bouwen?
Gelukkig hebben onze inkoopcollega’s kunnen voorkomen dat wij veel last kregen van materiaaltekorten en bovendien zijn wij als team gespaard gebleven van een grote corona uitbraak. Al het vergaderwerk is in die periode digitaal afgewikkeld en dat heeft ook geholpen.

Wat was de grootste uitdaging bij de bouw van dit knooppunt?
We hebben natuurlijk wel eens meegemaakt dat er buiten zaken anders in elkaar zaten dan gepland, bijvoorbeeld als er iets in de ondergrond zat wat niet op papier stond. Dan is het devies: oplossingsgericht werken, niets doen is geen optie. Maar de grootste uitdaging was wel het bouwen boven de A15, waarbij we gebruik hebben gemaakt van een verplaatsbare tafelconstructie zodat het autoverkeer er onderdoor kon rijden. Dat was bijzonder en vroeg om veel maatregelen om het voor ons en voor het verkeer veilig te houden.

Waar ben je trots op?
Ik ben er trots op dat we met al deze mensen in goede harmonie dit hebben kunnen maken onder soms best lastige omstandigheden. En dat we iets achterlaten wat ons overleeft en waar iedereen gebruik van kan maken.